[SPEAKER_01]: Esquerri Casco, e para clausurar este primer foro internacional a SET, recebimos de novo a Yolanda Díaz, vicepresidenta segunda e ministra de Trabajo e Economía Social. Un aplauso, ministra.
[SPEAKER_00]: Boas tardes. Estimado ministro de Senegal, secretarios de Brasil, de Kenia, de França, estimado vice-presidente de Dakar y delegada do gobierno, querido presidente de Cepes, querido Juan Antonio, querido director de Asset, querido Íñigo, estimados membros do Conselho Internacional de Asset, Queridos y queridas directores generales das distintas comunidades autónomas que estáis aquí presentes, en definitiva, amigos e amigas da economía social. Chegamos ao final deste valioso fórum com a certeza de haber aberto un novo ciclo. un espacio fecundo de encontro, de pensamento compartido que nos impulsa a mirar, como dixe antes, con audacia, o sentido profundo do nosso trabalho, que, en definitiva, é cuidar a vida, democratizar a economía e transformar o comum. O facemos en un tempo marcado pola policrisis. Unha crisis ecológica que cuestiona a continuidade mesma da vida no planeta. Unha crisis tamén de un derecho fundamental como é a vivenda, que converte un derecho básico en un luxo inalcanzable para moitas persoas nuestras sociedades. unha crisis alimentaria e energética amplificada pola especulación e o extractivismo, unha juventude que parecía condenada á precariedade, unhos cuidados tensionados até o limite e unha cidadanía cada vez máis alejada das decisiones que determinan a súa vida. Frente a este paisaje, non nos conformamos, nos revelamos e lo facemos na mano da economía social. Non queremos resignarnos, queremos avançar. Somos amigos e amigas da esperanza. Non o facemos con nostalgia, o facemos sabendo que hai un material comum que se chama esperanza, que é a que face cambiar, sem dúvidas, os estandos de ánimo e face que as sociedades caminen. A economía social, já dixo, non é un adorno, non é un calificativo, non é nem un matiz na economía capitalista. É unha alternativa estructural. É un modo de vida. É unha forma distinta de habitar o mundo que se base na solidariedade, na cooperación, na equidade, na sostenibilidade e na justícia social. Frente ao mandato de competir, creo que a economía social comparte que coopera, que nos apoiamos. Frente ao Salve-se quien pueda, que non é máis unha trayectoria de fracaso, proponemos cuidarnos mutuamente. Frente a esas mãos invisibles e as motosierras, proponemos democratizar cada rincón das nosas vidas. E, sobre todo, proponemos construir, construir en positivo, porque non basta con romperlo todo, con destruir, insisto, non va de resistir. Necesitamos levantar unha nova arquitectura que sea económica e que empiece desde abaixo. E a economía social, se me permiten, tiñe os valores, as prácticas e a legitimidade democrática justamente para facê-lo. Lo temos visto en todos os ámbitos onde se concentran hoxe as grandes fracturas sociales. Lo he citado en o direito á vivienda. Temos iniciativas de economía social que garantizan o acesso digno desde modelos sostenibles e comunitarios. Tambén na transición energética, con propostas que entenden a energia democratizada, distribuída como un ben comum, non como unha mercancía. Lo vemos en el sistema financiero, con alternativas –lo señalé antes en la intervención– éticas, solidarias y democráticas que prioricen a las personas, a los proyectos y no a la forma de capital especulativo. Permítame compartir un ejemplo que lo ilustra con nitidez. Tras la dana, en los días de la dana, ustedes, vosotros y vosotras, como sabéis, ante el sufrimiento del pueblo valenciano, A red de xeas impulsou un fondo solidario en tempo record que recaudaron cerca de 60.000 euros para apoiar as iniciativas da economía social máis afectadas. Estamos sempre onde hai que estar. Non houve rescate de último minuto. Houve solidariedade desde o primeiro minuto. Cooperação real, apoio mútuo. Eso é a economía social. Así funciona este modelo de economía social. Allí onde outros se retraen, a economía social avanza. Onde outros especulan, nós cuidamos. Onde outros dividen, fragmentan e generan ódio, nós tejemos comunidade. A hablar hoxe deste proxecto é recordar que outra economía é posible cando se conjugan a necessidade, a dignidade do trabalho, o trabalho decente da UIT e a inteligencia colectiva. Me van a permitir que les diga, estando hoxe aquí en Donostia, que en plena postguerra, desde Mondragón, sem apenas recursos, supo imaginar e construir unha alternativa profundamente transformadora. Hoy sois inspiración para o nosso país e para o conjunto do mundo. Eran tempos moi difíceis, seguramente máis difíceis que agora. O seu legado, portanto, se multiplica hoy en centos de experiências repartidas por todo o mundo. A economía social e solidária non é un recuerdo, nin é unha promesa. É presente, é acción, como o chamamento á acción, o manifesto que hoxe subscribimos con o professor Piquetí e con a professora Caraviellos e con tantas persoas que rubrican ese chamamento. É realidade viva e pode e deve ser tamén o futuro. Fíjense, no passado, cando se proyectaba o futuro, Era un imaginario deseável. Se falava da juventude como do futuro, e era algo positivo. E hoxe querem que pensemos nese futuro e na juventude como algo distópico, como algo negativo, e non o vamos consentir. E a economía social sabe que o futuro, o presente e o futuro está tenido de esperanza. Termino ya dándoles las gracias, dándoos las gracias con una emoción sincera, compartiendo estos días, estas horas, que tambén creo que nos hacen bien desde el cariño y la humanidad, esto también es hacer política pública desde el afecto, y quiero darle las gracias a esas personas invisibles, querida Carmen, que han hecho posible que todo lo que llevamos por aquí, nada falle, sea posible, y creo que son los e las invisibles que también son Amigos e irmenas da Economía Social. E, se me permiten, grazias a SET, que nasce con unha vocación global, desde o local, sonhando, pero desde unha vocación inclusiva e transformadora. Grazias a CEPES, como sempre, e a todas as instituciones vascas que hoy estáis aquí. Para mi isto é moito importante, porque estamos demonstrando que moitas administraciónes, que, bueno, pensaremos de maneira diferente, somos capaces de darnos la mano. E isto é a democracia. A democracia é caminar con pessoas que facen síntese, que non pensamos igual. Querido Íñigo, compartilhar proxectos con as pessoas que pensan exactamente como tu, primeiro que ninguén pensa exactamente como o outro, afortunadamente, pero iso non ten mucho sentido. A política pública, a red pública, é facer síntesis, e non porque a mí me guste o diálogo social, que me guste o diálogo social, pero é que o outro non é a política pública, é quedarse uno en sú casa retroalimentándose en torno a unha verdade que, por certo, é bastante impura. Portanto, gracias a todas as instituciones vascas, o compromiso tamén do Governo de España neste proxecto. E termino, grazas a esas persoas e familias da economía social que, a modo de maia, estáis en todo o país, fazendo cosas maravilhosas, desde Galicia, tenho que falar un pouco de Galicia, que sou gallega, passando por Murcia, que o faz já Juan Antonio, que está alli, pero por todo o país. En definitiva, creo que sois quenes facéis que tengamos sentido. En definitiva, gracias por ser parte desta rede e por dar un exemplo ao mundo de esperanza. Termino tamén agradecendo o trabalho que estamos facendo a nivel internacional. Hoxe somos fonte de inspiración, de luz en o conjunto do mundo, e non é unha pequena coisa. Creo que temos filhos e filhas que merecen vivir con dignidade, e desde logo, por parte do Governo de España, se de nós e de nós depende, non vai ser. Moitas gracias e moita sorte.
[SPEAKER_01]: esquerricasco berriro ere, ministro Anderea, esquerricasco gustio e egunha uetan emen egoteagatik, mundukao ainbeste txokotatik etortzeagatik. Gracias a todos y a todas por venir de tantos lugares del mundo, por participar en este primer foro internacional aset. Cerramos este foro con estas palabras, con o agradecimiento da ministra e agradecendo-vos, unha vez máis, haber acudido aquí a Donostiás. Que ricasco.